Yuva kavramı kişinin aidiyet, ilişkilenmeler ve ifade imkanları üzerinden kendini var ettiği kucaklayıcı ve güvenli bir alan olarak hassas bir biçimdedir; kontrol ve güç mekanizmalarına maruz kalmaya açıktır. Bu etki kendini yuva olarak atfedilebilen beden, doğa, aile, toplum gibi bağlamların hegemonya tarafından işgali, bozumu, dağımı ve eksikliği üzerinden kendini gösterebilir. Doğayı kapitalist büyüme için "doğal kaynak" olarak gören zihniyet, bedeni de yalnızca bir araç olarak konumlandırıp toplumsal normların beklentileri altında bırakarak benliğin biricikliğini ve tüm varlıklar arasındaki iç içeliği tanımayı reddeder. Beden ve doğanın metalaştıran anlayışa karşı anlatılar oluşturmak için: ekofeminizmi anlamak. cyborg'u olasılık simgesi olarak yeniden hayal etmek ve insan-insandışı, organik-sentetik, kamusal-özel gibi dualiteleri aşan hibrit kimliklerin mümkünlüğünü araştırmak gereklidir. Burada yuvayı 'kurmak' normlardan arındırılmış müşterek bir alanda geçişkenliği öne çıkarmakla ilgilidir.

Yuva olarak sembolleştirilen makro ve mikro oluşunlarda güç ilişkileri ve temsiliyet politikaları netice olarak arayışlar doğurabilir. Kuir bedenlerin, seçilmiş ailenin ve göç sorunlarının kesişiminde bulunan arayış hali aidiyet ihtiyacından doğar: bireylerin kimliklerini ve yerlerini bulma çabasıyla mekansal ve sosyal bağlamlarda kendini gösterir. 'Yuva'. bu arayışı ortaya koyarken buluşmayı hayal eder:kimliklerin ve deneyimlerin kesişim ve etkileşim alanı olarak ağları genişletmeyi, güvenli alanları tanıtmayı ve yaygınlaştırmayı hedefler. Sergi aidiyete dair arayışları araştırırken yuvalara özgü arşivsel çalışmalar ve kurgusal sanat türleriyle bu süreci keşfeder. Yuvaya dair kavramların kendi içinde ve birbirleriyle olan içiçelik ve geçişkenlik, eserler arasında kurulan ağların haritalandırma metoduyla ziyaretçiyle paylaşılması; üzerinden tekrar vurgulanır. na+CTRL kapsayıcı ve müşterek alanı beraber hayal/etmek üzere yuvayı yeniden inşa etmeye davet ediyor.

​

na+CTRL